پیشنهاد می کنم به این آزمون ها به چشم ابزاری برای یادگیری نگاه کنید، ما که نمی توانیم مطمئن شویم دانش آموز مستقلا آزمون می دهد یا با کمک دیگران، حتی این امکان را نداریم که تشخیص بدهیم آزمونی که انجام می می شود واقعا کار خود دانش آموز است یا یک نفر دیگر جای او آزمون داده. پس چاره ای نداریم جز اعتماد به اولیا
بنابراین باید شرایطی را به وجود اوریم که دانش آموز از فکر تق رون اید. می تونیم به دانش آموزان بگوییم در آزمون دادن هستید و من (معلم) بالاترین امتیازی که ب می کنید را از شما قبول می کنم. زمان را هم برای آن ها محدود به ساعات خاصی نکنیم، یعنی فرصت شتری به آن ها بدهیم.
آزمون هایی که ارسال می کنم دو ویژگی مهم دارند:
هر بار که آزمون باز می شود، هم ترتیب سوالات تغییر می کند و هم ترتیب پاسخ ها، بنابراین این طور نیست که دانش آموز بعد از دیدن پاسخ های آزمون اول، با خودش بگوید سوال یک گزینه ی الف، سوال دو گزینه ی ب، سوال سه ...، چرا؟
چون همان طور که عرض کردم، در آزمون دوم، هم ترتیب سوالات تغییر می کند و هم ترتیب پاسخ ها
دانش آموز در هر آزمون باید عنوان سوال رو بخواند و پاسخ درست را از ن گزینه ها انتخاب کند. حتی اگر دانش آموز بعد از آزمون اول پاسخ های درست را یادداشت کند، باز هم کم و ش یادگیری اتفاق می افتد. با این شرایط، چند بار آزمون دادن واقعا باعث یادگیری میشه
نکته ی آخر این که یکی از اه طرح توصیفی کاهش استرس دانش آموز موقع ارزشیا است، با این روش، دانش آموز نه تنها استرس به او وارد نمی شود بلکه آزمون دادن برای اون تبدیل می شود به یک بازی.